زخم فطرت نوشته حسین اسحاقی

ابلیس از لحظه‌ای که از طاعت حق تعالی سرپیچید: فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّه کهف: 50 و مصیبت عظیم مهجوری گریبانش را گرفت، درصدد فریب و گمراهی و آلوده کردن ذریه آدم به گناه برآمد و قسم یاد کرد که هیچ کس به جز مخلصین از وسوسه‌های فریبنده او رهایی نمی‌یابند.

در فرهنگ اسلامی، گناه و وسوسه‌های شیطانی منشأ گمراهی و فریب انسان معرفی شده که آدمی را به مسیر خلاف انسانیت و کمال می‌کشاند. از این رو، آشنایی با عوامل گناه و آثاری که بر روح و روان انسان بر جای می‌گذارد و راه‌های مقابله با گناه از امور ضروری زندگی هر انسان مؤمن به پروردگار و علاقه‌مند به صفای باطن است.

اثری که پیش رو دارید، با عنوان «زخم فطرت» پرهیزنامه‌ای از گناه است که توسط جناب آقای سیدحسین اسحاقی به قلم تحریر درآمده است. نویسنده محترم کوشیده است با تکیه بر آیات و روایات و با قلمی شیوا و روان عوامل گناه و آثار آن و راه‌های پیشگیری و مبارزه با گناهان را بیان نماید.امیدواریم که برای زائران به ویژه جوانان علاقه‌مند به ارزش‌های انسانی و اسلامی مفید واقع گردد و دست‌مایه‌ای برای رشد و تعالی باشد.خدایا! اگر نمی‌روم آن‌جا که باید، مرا ببر! اگر می‌روم آن‌جا که نباید، بازم دار! اگر نمی‌گویم آنچه باید، گفتنم آموز، اگر می‌گویم آنچه نباید، خاموشم ساز! الهی بینایی‌ام ده تا در چاه نیفتم. دانایی‌ام ده تا در راه نمانم. خدایا! نام تو سبزینه وجود من است؛ بی‌نام تو هیچم و بی‌یاد تو دل‌مرده و تاریک، پس ای همه چیزم، لحظه‌ای مرا به خودم وامگذار.

خدایا! هرگاه دستم به سویت دراز می‌شود، پربهره برمی‌گردد و آن‌گاه که چشمم به درگاهت خیره می‌شود، روشنی می‌گیرد. گفت‌وگوی صمیمانه با تو، جانم را طراوت می‌بخشد و کرامت اشک را در خزانه حال ذخیره می‌کند. با یاد و نام تو، به خودشناسی می‌رسم و بارش رحمتت را با همه وجودم حس می‌کنم. خدایا این پیوند و قرابت را هیچ‌گاه از من مگیر.

آنچه مرا از تو دور می‌سازد و به سیاهی جهالت و تاریکی فرو می‌برد، گناه و پیروی از خواهش‌های نفس است، اما تو در کریمه

قرآنی‌ات به همه فرموده‌ای: وَ لا تَقْرَبُوا الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَن

؛ «به کارهای زشت، خواه آشکار و خواه پنهان، نزدیک نشوید.» انعام: 151

بی‌گمان، چنان که ترمز در اتومبیل برای سقوط نکردن در پرتگاه‌ها و جلوگیری از حوادث باید باشد، اهرم‌هایی چون ایمان به خدا، اعتقاد به حضور او در همه‌جا، خودشناسی، ایمان به معاد، باور به مرگ و خداترسی و ترس از پی‌آمدهای گناه، برای ضبط و مهار انسان و بازداشتن او از گناه لازم است.